Κίνδυνος επαναλοίμωξης με το στέλεχος ΒΑ.5 μετά από νόσηση με προηγούμενα στελέχη του SARS-CoV-2

Τους τελευταίους μήνες το στέλεχος Όμικρον έγινε το κυρίαρχο στέλεχος της πανδημίας COVID-19 παγκοσμίως, καθώς εμφανίζει κάποιο βαθμό ανοσοδιαφυγής. Τα αρχικά υποστελέχη του στελέχους Όμικρον ΒΑ.1 και BA.2, αντικαταστάθηκαν σταδιακά από το υποστέλεχος BA.5 σε πολλές χώρες, πιθανώς λόγω της μεγαλύτερης μεταδοτικότητάς του, και της μερικής διαφυγής από την ανοσία που επάγει η λοίμωξη από τα υποστελέχη BA.1 και BA.2. Η προστασία που παρέχεται από τη λοίμωξη με το υποστέλεχος BA.1 έναντι της νόσησης από το υποστέλεχος BA.5, είναι πολύ σημαντική, καθώς τα προσαρμοσμένα εμβόλια που είναι υπό κλινικές δοκιμές βασίζονται στο υποστέλεχος BA.1. Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Ροδάνθη Ελένη Συρίγου, Γιάννης Ντάνασης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα σχετικά δεδομένα της πρόσφατης δημοσίευσης του João Malato και συνεργατών στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση Τhe New England journal of Medicine (10.1056/NEJMc2209479).

Η Πορτογαλία ήταν από τις πρώτες χώρες στις οποίες κυριάρχησε το υποστέλεχος BA.5. Με βάση το εθνικό μητρώο Covid-19 (SINAVE) υπολογίστηκε ο κίνδυνος μόλυνσης από το υποστέλεχος BA.5 μεταξύ των ατόμων που είχαν ήδη νοσήσει με κάποιο προηγούμενο υποστέλεχος, συμπεριλαμβανομένων των BA.1 και BA.2. Το μητρώο περιλάμβανε όλα τα επιβεβαιωμένα κρούσματα της χώρας, ανεξαρτήτου της κλινικής τους εικόνας. Η γενετική επιτήρηση του SARS-CoV-2 εντόπισε περιόδους κατά τις οποίες διαφορετικά υποστελέχη αντιπροσώπευαν περισσότερο από το 90% των λοιμώξεων COVID-19. Προσδιορίστηκαν όλα τα άτομα που είχαν νοσήσει για πρώτη φορά στις περιόδους επικράτησης της κάθε παραλλαγής, για να υπολογιστεί ο αντίστοιχος κίνδυνος νόσησης από την παραλλαγή BA.5 την περίοδο κυριαρχίας της. Τα δεδομένα των υποπαραλλαγών BA.1 και BA.2 αθροίστηκαν λόγω της αργής μετάβασης μεταξύ των δύο στον πληθυσμό. Τέλος, υπολογίστηκε ο κίνδυνος μόλυνσης από την υποπαραλλαγή BA.5 για τον πληθυσμό που δεν είχε καμία τεκμηριωμένη νόσηση πριν την κυριαρχία της υποπαραλλαγής BΑ.5 (1^η Ιουνίου 2022).

Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι η προηγούμενη λοίμωξη από SARS-CoV-2 είχε προστατευτική δράση έναντι της νόσησης από την υποπαραλλαγή BA.5 και αυτή η προστασία ήταν μέγιστη εάν η νόσηση ήταν από τις υποπαραλλαγές BA.1 και ΒA.2. Τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο των λοιμώξεων COVID-19 μεταξύ εμβολιασμένων έναντι του SARS-CoV-2, καθώς άνω του 98% του πληθυσμού στην Πορτογαλία είναι πλήρως εμβολιασμένο ήδη πριν από το 2022.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο σχεδιασμός της μελέτης δεν μπορεί να εξαλείψει όλους τους συγχυτικούς παράγοντες και έχει ως βασικό περιορισμό την πιθανή επίδραση της εξασθένησης του ανοσοποιητικού σε ένα πληθυσμό με υβριδική ανοσία (προηγούμενη νόσηση ή εμβολιασμός). Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η λοίμωξη από τις υποπαραλλαγές BA.1 και BA.2 σε εμβολιασμένα άτομα, παρείχε υψηλότερη προστασία έναντι του BA.5 συγκριτικά από τη νόσηση από στελέχη του SARS-CoV-2 πριν από το Όμικρον. Ωστόσο, οι υποπαραλλαγές BA.1 και ΒΑ.2 εμφανίστηκαν πιο κοντά στο διάστημα κυριαρχίας της υποπαραλλαγής BA.5 συγκριτικά με τα προηγούμενα στελέχη. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει η αντίληψη ότι η προστασία που παρέχεται από τις υποπαραλλαγές BA.1 και BA.2 είναι πολύ χαμηλή, δεδομένου του υψηλού αριθμού λοιμώξεων από την BA.5 μεταξύ των ατόμων που είχαν προηγούμενη νόσηση από τις BA.1 και BA.2. Τα δεδομένα της μελέτης δεν υποστηρίζουν αυτή τη θεώρηση και υποδεικνύουν ότι αυτή η αντίληψη είναι συνέπεια του μεγαλύτερου αριθμού λοιμώξεων από αυτές τις υποπαραλλαγές σε σχέση με τις υπόλοιπες παραλλαγές του ιού.

Σχεδόν οι μισοί θάνατοι από καρκίνο μπορούν να προληφθούν

Δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο έγκριτο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Nature κεντρικό άρθρο (editorial), στο οποίο αναλύονται στοιχεία για τους θανάτους από καρκίνο που θα μπορούσαν να αποφευχθούν.

Οι Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής), Λίνα Πάσχου (Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας), Ηλίας Κοττέας (Αναπληρωτής Καθηγητής Παθολογίας-Ογκολογίας), Μιχάλης Λιόντος (Επίκουρος Καθηγητής Θεραπευτικής-Ογκολογίας), Φλώρα Ζαγουρή (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Ογκολογίας), Ευάγγελος Τέρπος (Καθηγητής Αιματολογίας) και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής-Αιματολογίας-Ογκολογίας και Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα κύρια σημεία άρθρου αυτού.

https://www.nature.com/articles/d41586-022-02355-x

Σύμφωνα με μια μελέτη του 2019, σχεδόν 50% των θανάτων από καρκίνο παγκοσμίως προκαλούνται από παράγοντες κινδύνου που είναι τροποποιήσιμοι. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από μια μελέτη που εξέταζε το θάνατο και την αναπηρία από περισσότερες από 350 ασθένειες και τραυματισμούς σε 204 χώρες. Από τα δεδομένα αυτά, υπολόγισαν την επίδραση 34 παραγόντων κινδύνου στην κακή υγεία και στους θανάτους από 23 τύπους καρκίνου. Βρέθηκε ότι οι παράγοντες κινδύνου που θα μπορούσαν να αποφευχθούν ήταν υπεύθυνοι για σχεδόν 4,5 εκατομμύρια θανάτους από καρκίνο το 2019. Το ποσοστό αντιπροσωπεύει περισσότερο από 44% των παγκόσμιων θανάτων από καρκίνο εκείνο το έτος. Το κάπνισμα, η χρήση αλκοόλ και ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος, ενδεικτικός παχυσαρκίας, συνέβαλαν κυρίως.

Πιο συγκεκριμένα, οι μισοί θάνατοι ανδρών από καρκίνο και περισσότεροι από το ένα τρίτο στις γυναίκες οφείλονταν σε παράγοντες κινδύνου που μπορούσαν να προληφθούν, όπως η χρήση καπνού και αλκοόλ, η ανθυγιεινή διατροφή, οι μη ασφαλείς σεξουαλικές συνήθειες και η έκθεση στο χώρο εργασίας σε επιβλαβή προϊόντα, όπως ο αμίαντος. Από το 2010 έως το 2019, οι παγκόσμιοι θάνατοι από καρκίνο που προκαλούνται από τέτοιους παράγοντες κινδύνου αυξήθηκαν κατά περίπου 20%, με την παχυσαρκία να αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης ιδιαίτερα σε χώρες με χαμηλότερο μέσο εισόδημα.

Τέτοια αποτελέσματα είναι χρήσιμα για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής υγείας, ειδικά στον προσδιορισμό των τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου που πρέπει να στοχεύσουν στις προσπάθειες σχεδιασμού ελέγχου του καρκίνου. Για παράδειγμα, οι πολιτικές απαγόρευσης του καπνίσματος, οι αυξημένοι φόροι στον καπνό και οι απαγορεύσεις διαφήμισης έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές στη μείωση της έκθεσης στο κάπνισμα, ενώ έχουν προταθεί παρόμοιες πολιτικές για τη μείωση της υπερβολικής χρήσης αλκοόλ.

Μάλιστα, στη μελέτη δεν συμπεριλήφθηκαν κάποιοι άλλοι γνωστοί παράγοντες κινδύνου για καρκίνο, όπως η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία (UV) και ορισμένες λοιμώξεις. Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας που προκαλείται από ορισμένα στελέχη του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV), για παράδειγμα, είναι η κύρια αιτία θανάτων από καρκίνο μεταξύ των γυναικών στην υποσαχάρια Αφρική. Εκεί, ένα τεράστιο ποσοστό της συχνότητας εμφάνισης του καρκίνου και της θνησιμότητας στις γυναίκες θα μπορούσε να μειωθεί με τον έγκαιρο εμβολιασμό έναντι HPV.

Μελλοντικές μελέτες θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αξιολόγηση των επιπτώσεων και της πανδημίας COVID-19 σε περιπτώσεις καρκίνου και θανάτων από καρκίνο. Μια μελέτη του 2020 υπολόγισε ότι μέχρι το 2025 θα υπάρχουν περισσότεροι από 3.000 θάνατοι από καρκίνο που θα μπορούσαν να αποφευχθούν στην Αγγλία ως αποτέλεσμα διαγνωστικών καθυστερήσεων λόγω του COVID-19. Σε ορισμένες περιοχές η πανδημία μπορεί επίσης να έχει αλλάξει την έκθεση των ανθρώπων σε συγκεκριμένους παράγοντες κινδύνου. Φυσικά, οι αλλαγές αυτές και ο αντίκτυπός τους στην επίπτωση του καρκίνου θα χρειαστούν πιθανότατα πολλά χρόνια για να κατανοηθούν πλήρως.