Οι αρθρίτιδες αποτελούν μια από τις πιο συχνές παθήσεις  που επηρεάζουν τις αρθρώσεις και την καθημερινή ποιότητα ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. 
Οι πιο συχνές μορφές αρθρίτιδας περιλαμβάνουν:
- Οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ): Είναι πιο κοινή μορφή και χαρακτηρίζεται από τη φθορά του χόνδρου που καλύπτει τις αρθρώσεις, με αποτέλεσμα την επαφή των οστών καιτονπόνο.
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ): Μια αυτοάνοσηπάθηση που προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις και μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμες βλάβες αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.
- Ψωριασική αρθρίτιδα: Συνδέεται με την ψωρίαση και επηρεάζει τόσο τις αρθρώσεις όσο και το δέρμα.
- Ουρική αρθρίτιδα: Προκαλείται από την εναπόθεση ουρικού οξέος στις αρθρώσεις, συνήθως στη βάση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού.
- Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα: Επηρεάζει παιδιά και μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες, αν δεν διαγνωστεί έγκαιρα.

Τα βασικά συμπτώματα των αρθριτίδων περιλαμβάνουν:
- Πόνο στις αρθρώσεις,  ιδιαίτερα έπειτα από δραστηριότητα. 
 Δυσκαμψία, που συχνά είναι πιο έντονη το πρωί.
- Οίδημα και ευαισθησία γύρω από τις αρθρώσεις.
- Μειωμένη κινητικότητα και αίσθημα κούρασης.
Οι αιτίες διαφέρουν ανάλογα με το είδος. Για παράδειγμα, η οστεοαρθρίτιδα προκαλείται από φθορά λόγω ηλικίας ή υπερβολικής χρήσης των αρθρώσεων, ενώ η ρευματοειδής αρθρίτιδα συνδέεται με διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η διάγνωση της αρθρίτιδας γίνεται μέσω:
- Κλινικής εξέτασης: Εξέταση της κίνησης, του πόνου και του οιδήματος στις αρθρώσεις.
- Απεικονιστικών εξετάσεων: Ακτινογραφίες, μαγνητική τομογραφία (MRI) ή υπερηχογράφημα.
- Εργαστηριακών εξετάσεων: Ανάλυση αίματος για την ανίχνευση δεικτών φλεγμονής ή αυτοαντισωμάτων.

Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της αρθρίτιδας. Στόχος είναι μείωση των συμπτωμάτων, πρόληψη της βλάβης στις αρθρώσεις και βελτίωση της ποιότητας ζωής.

1. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ:
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) για την ανακούφιση από τον πόνο καιτη φλεγμονή. 
- Κορτικοστεροειδή, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις σοβαρήςφλεγμονής.
- Ανοσοκατασταλτικά ή βιολογικοίπαράγοντες για την αντιμετώπιση αυτοάνοσων μορφών.
2. ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η ενδυνάμωση των μυών γύρω από τις αρθρώσεις μπορεί να μειώσειτην πίεση στις αρθρώσεις και να βελτιώσει τη λειτουργικότητά τους.
3. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΒΑΡΟΥΣ: Η απώλεια περιττών κιλών μειώνει την καταπόνηση των αρθρώσεων, ειδικά στα γόνατα και τους γοφούς.
4. ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ: Σε προχωρημένες περιπτώσεις, αντικατάσταση της άρθρωσης μπορεί να είναι απαραίτητη.