Περίπου το 5% -10% των ασθενών με πρόσφατα διαγνωσμένο καρκίνο του μαστού παρουσιάζουν εξαρχής απομακρυσμένες μεταστάσεις. Η κατάλληλη κλινική αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς εστίας σε ασθενείς με de novo μεταστατικό καρκίνο του μαστού εξακολουθεί να είναι αμφιλεγόμενη.
Τα αποτελέσματα από διαθέσιμες τυχαιοποιημένες μελέτες δεν ανέφεραν σαφές όφελος επιβίωσης για ασθενείς με de novo μεταστατικό καρκίνο του μαστού που έλαβαν ριζική τοπική θεραπεία. Σε μια συνδυασμένη ανάλυση περισσότερων από 15 κλινικών δοκιμών, εκτιμήθηκε μείωση του κινδύνου περίπου 30% με την προσθήκη χειρουργικής επέμβασης και ακτινοθεραπείας. Ωστόσο, σε αυτές τις μελέτες οι γυναίκες που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση ήταν νεότερες, είχαν μικρότερους όγκους και χαμηλότερο μεταστατικό φορτίο νόσου, παράγοντες που πιθανώς επηρέασαν θετικά την έκβασή τους.

Τα αποτελέσματα αυτά περιπλέκονται περαιτέρω από την ύπαρξη πλέον περισσότερο δραστικών συστηματικών θεραπειών που έχουν αυξήσει την επιβίωση των ασθενών. Ωστόσο, σε όλες τις παλαιότερες μελέτες φαίνεται ότι υπάρχουν υποομάδες ασθενών με de novo μεταστατικό νόσο που ωφελούνται σημαντικά από μια ριζική τοπική θεραπεία του πρωτογενούς όγκου. Πράγματι, αυτό το υποσύνολο ασθενών μπορεί να αποκτήσει παρατετημένη και μακροχρόνια κλινική ύφεση και θα μπορούσε να χρήζει ριζικής τοπικής θεραπείας του πρωτογενούς όγκου.