Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι ο τρίτος συχνότερος γυναικολογικός καρκίνος, έχει όμως τη μεγαλύτερη θνητότητα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η διάγνωση γίνεται στην πλειονότητα των περιστατικών σε προχωρημένα στάδια της νόσου. Η χειρουργικά αντιμετώπιση μαζί με τη χημειοθεραπεία και πλέον τη χρήση νεότερων στοχευμένων θεραπειών αποτελούν τη θεραπεία επιλογής στον προχωρημένο καρκίνο ωοθηκών.
Η πρωιμότερη διάγνωση της νόσου είναι πιθανό ότι θα οδηγούσε σε αντίστοιχη αύξηση της επιβίωσης. Με το σκεπτικό αυτό έχουν διενεργηθεί στο παρελθόν μεγάλες μελέτες προσυμπτωματικού ελέγχου. Στις μελέτες αυτές χρησιμοποιήθηκαν ως διαγνωστικές εξετάσεις η μέτρηση του δείκτη CA125 στο αίμα, που θεωρείται αρκετά ειδική για τον καρκίνο ωοθηκών, αλλά και το υπερηχογράφημα των έσω γεννητικών οργάνων. Καθώς όμως η ειδικότητα των εξετάσεων αυτών δεν ήταν μεγάλη, διαπιστώθηκε μεγάλος αριθμός αχρείαστων επεμβάσεων στον γενικό πληθυσμό.
Το αποτέλεσμα ήταν να θεωρηθούν οι μελέτες αυτές αρνητικές και να μην υπάρχει επομένως διαθέσιμη εξέταση προσυμπτωμα-τικού ελέγχου για τον καρκίνο ωοθηκών στον πληθυσμό.