ΠΕΝΤΕ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΑΝΟΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ

Όσο ο εμβολιασμός του πληθυσμού έναντι του SARS-CoV-2 προχωρά, τόσο δημιουργούνται ερωτήματα για το αν η πανδημία αυτή θα λήξει με το χτίσιμο του «τείχους ανοσίας». Το όριο του τείχους ανοσίας είχε τοποθετηθεί στο να επιτευχθεί ανοσία σε 60-70% του πληθυσμού είτε μέσω νόσησης, είτε μέσω εμβολιασμού. Αυτός ο στόχος όσο διανύουμε το δεύτερο έτος της πανδημίας φαντάζει δυσεπίτευκτος, λόγω των νέων στελεχών, του σκεπτικισμού απέναντι στον εμβολιασμό, και του καθυστερημένου εμβολιασμού των παιδιών. Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Πάνος Μαλανδράκης, Γιάννης Ντάνασης, και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τη σχετική δημοσίευση του Nature. Το γεγονός ότι το τείχος ανοσίας είναι δυσεπίτευκτο σενάριο πλέον, δεν υποβαθμίζει την αξία του εμβολιασμού ως όπλο απέναντι στην πανδημία. Στο άμεσο μέλλον οι επιστήμονες πλέον θεωρούν ότι η επιστροφή στην κανονικότητα δεν προϋποθέτει το τείχος ανοσίας, αλλά μακροπρόθεσμα η λοίμωξη COVID-19 θα έχει ενδημικό χαρακτήρα. Το σκεπτικό αυτό βασίζεται σε διάφορους λόγους όπως:

1. Είναι ασαφές αν και κατά πόσο τα εμβόλια προφυλάσσουν από τη μετάδοση του ιού. Κλειδί για το τείχος ανοσίας είναι ότι και αν νοσήσει κάποιος είναι λίγα τα επίνοσα (που μπορεί να μολυνθούν) άτομα στο περιβάλλον του. Τα εμβόλια έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητα τους έναντι στην συμπτωματική νόσο, αλλά τα δεδομένα γύρω από την πρόληψη της μετάδοσης δεν είναι ώριμα ακόμα, και αυτό αποτελεί κομβικό σημείο στο να συμβάλλει ο εμβολιασμός στο τείχος ανοσίας. Δεν απαιτείται προστασία 100% από τη μετάδοση, και ένα ποσοστό της τάξης του 70% προστασίας του εμβολίου από τη μετάδοση του ιού θα ήταν επαρκές.

2. Ο διαμοιρασμός των εμβολίων είναι άνισος. Μία συντονισμένη ταυτόχρονη παγκόσμια εμβολιαστική κινητοποίηση θεωρητικά θα μπορούσε να εξαλείψει τη λοίμωξη COVID-19. Ωστόσο, η διαφορετική εμβολιαστική κάλυψη ανά τις χώρες, ή ακόμα μέσα στις πολιτείες της ίδιας χώρας (ΗΠΑ), και οι διαφορετικές ηλικιακές ομάδες που εμβολιάζονται ανά συγκεκριμένη περίοδο, με τα παιδιά να μην εμβολιάζονται ακόμη, μπορεί να οδηγήσουν σε νέες εξάρσεις ακόμη και σε χώρες με ποσοστά εμβολιασμού που αγγίζουν το τείχος ανοσίας. Αν υποθέσουμε ότι οι περισσότεροι ανήλικοι δεν εμβολιαστούν (μιας και δεν έχουν εγκριθεί ακόμη τα εμβόλια για ηλικίες κάτω των 16 ετών), τότε πρέπει να εμβολιαστεί το 100% του πληθυσμού άνω των 18 ετών, για να φτάσουμε ανοσία 76% στο σύνολο του πληθυσμού.

3. Τα νέα στελέχη ανατρέπουν την ισορροπία του τείχους ανοσίας. Το παράδειγμα της Βραζιλίας εξηγεί αυτή την περίπτωση. Λόγω των μαζικών εξάρσεων στην αρχή της πανδημίας έως τον Ιούνιο του 2020 υπολογίστηκε ότι νόσησε πάνω από το 60% του πληθυσμού, ποσοστό που θα μπορούσε να πετύχει το τείχος ανοσίας. Ωστόσο τον Ιανουάριο του 2021, το νέο στέλεχος, γνωστό και ως Ρ.1, οδήγησε σε νέα έκρηξη κρουσμάτων. Ο ταχύς μαζικός εμβολιασμός θα μπορούσε να αποτρέψει τα νέα στελέχη από το να εμφανιστούν, και να κυριαρχήσουν.

4. Η ανοσία μπορεί να μη διαρκεί για πάντα. Το τείχος ανοσίας της επιτυγχάνεται είτε μέσω του εμβολιασμού είτε μέσω της φυσικής λοίμωξης. Το χρονικό διάστημα, που διαρκεί η ανοσία που παρέχει η φυσική λοίμωξη δεν είναι γνωστό. Τα έως τώρα δεδομένα από προηγούμενους κορωνοϊούς δείχνουν ότι η ανοσία σταδιακά μειώνεται, δεν φτάνει στο μηδέν αλλά δεν είναι για πάντα στο 100%. Επίσης τα εμβόλια δεν είναι αποτελεσματικά σε ποσοστό 100%. Αν υποθέσουμε ότι η φυσική ανοσία διαρκεί λίγους μόνο μήνες τότε τα χρονικά περιθώρια για την εφαρμογή του εμβολιασμού είναι ακόμη πιο στενά. Επίσης πρέπει να προσδιοριστεί η διάρκεια της ανοσίας που παρέχουν τα εμβόλια, και πότε και αν θα χρειαστούν δόσεις ενίσχυσης.

5. Η ολοκλήρωση του εμβολιασμού αλλάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Όσο οι άνθρωποι εμβολιάζονται σταδιακά χαλαρώνουν τα μέτρα πρόληψης, αυξάνουν τις συναναστροφές τους, και γέρνουν τη ζυγαριά του τείχους ανοσίας, το οποίο εξαρτάται και από την έκθεση του ατόμου στον ιό. Τα εμβόλια έχουν αποτελεσματικότητα που αγγίζει το 90%, οπότε αν πριν το εμβόλιο κάποιος ερχόταν σε επαφή με ένα άτομο, και μετά έρθει σε επαφή με 10, τότε καταλήγει στο ίδιο σημείο. Στην διακοπή της αλυσίδας της μετάδοσης θα συνεισφέρει η χρήση μάσκας, εμποδίζοντας την επικράτηση νέων στελεχών, μέχρι ο εμβολιασμός να ολοκληρωθεί. Οι άνθρωποι πολύ γρήγορα επιθυμούν να επιστρέψουν στη ζωή και τη συμπεριφορά τους πριν την πανδημία, ωστόσο είναι σημαντικό να γίνει σαφές ότι δεν είμαστε ακόμη ασφαλείς από την πανδημία, αλλά είμαστε «πιο ασφαλείς από ότι ήμασταν».

Με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία ο εμβολιασμός μπορεί ρεαλιστικά να μην μας παρέχει το τείχος ανοσίας και να μην μπορεί δώσει άμεσο τέλος στη λοίμωξη COVID-19, αλλά μπορεί να μειώσει τις νοσηλείες και τη θνητότητα της λοίμωξης ειδικά σε ευπαθείς ομάδες. Η λοίμωξη μπορεί να μην εξαφανιστεί άμεσα, αλλά η σοβαρότητα και η απειλή της θα εξασθενήσουν.

Τι θα συμβεί στο μέλλον της πανδημίας με τις μεταλλάξεις του ιού

Σε μελέτη με τίτλο «Τα νέα στελέχη του ιού άλλαξαν την πορεία της πανδημίας: Τι θα συμβεί στο μέλλον;» που δημοσιεύεται στο περιοδικό science σχολιάζεται τι θα συμβεί στο μέλλον αναφορικά με τις μεταλλάξεις του ιού και την πορεία της πανδημίας. H βιβλιογραφία ανασκοπείται από τους Καθηγητές της Ιατρικής του ΕΚΠΑ Δημήτριο Παρασκευή (Αναπληρωτής Καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνο Δημόπουλο (Πρύτανης ΕΚΠΑ).

Ο Dr. Holmes είναι ένας από τους πιο γνωστούς εξελικτικούς ιολόγους στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ, και δεν αρέσκεται να κάνει προβλέψεις αναφορικά με το μέλλον του ιού. Παρόλα αυτά τον Μάιο του 2020, 5 μήνες μετά την αρχή της πανδημίας, περιέλαβε μια διαφάνεια στις ομιλίες του συζητώντας τα πιθανότερα σενάρια αναφορικά με τη μελλοντική εξέλιξη του ιού SARS-CoV-2. Θεώρησε ότι ο ιός πιθανότατα θα εξελισσόταν για να διαφύγει της υπάρχουσας ανοσία, αλλά πιθανότατα με την πάροδο του χρόνου θα προκαλούσε λιγότερη σοβαρή νόσο και θεώρησε ότι η μολυσματικότητά του δεν θα μεταβαλλόταν σημαντικά. Εν ολίγοις, θεώρησε ότι η εξέλιξη του ιού δεν θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στο εγγύς μέλλον της πανδημίας.

«Ένα χρόνο μετά αποδείχθηκα πολύ λάθος σε όλα αυτά», δηλώνει ο Dr. Holmes.

Όχι ακριβώς σε όλα: «Ο SARS-CoV-2 εξελίχθηκε για να διαφύγει της υπάρχουσας ανοσίας, αλλά επίσης έχει γίνει και πιο μολυσματικός προκαλώντας νόσο σε περισσότερους ανθρώπους». Αυτό είχε μεγάλη επίδραση στην πορεία της πανδημίας.

Το στέλεχος Δέλτα που έχει κυριαρχήσει στις μέρες μας, αποτελεί ένα από τα τέσσερα στελέχη που εντοπίστηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και παρουσιάζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τον αρχικό ιό που εμφανίστηκε στη Γουχάν της Κίνας, στα τέλη του 2019. Λόγω της παρουσίας του στελέχους Δέλτα πολλές χώρες αναγκάστηκαν να αλλάξουν τον σχεδιασμό τους για την πανδημία και συγκεκριμένα να επιταχύνουν τα προγράμματα εμβολιασμού, ή και ακόμα να επαναφέρουν τη χρήση προστατευτικής μάσκας και άλλα μέτρα δημόσιας υγείας. Όσον αφορά τον στόχο της επίτευξης της ανοσίας αγέλης, «με την εμφάνιση του στελέχους Δέλτα συνειδητοποίησα ότι είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί» δήλωσε η Dr. Çevik, λοιμωξιολόγος στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews.

Εξηγώντας το παρελθόν

Ο Dr. Holmes είναι ο ερευνητής που δημοσίευσε ένα από τα πρώτα γονιδιώματα του SARS-CoV-2 στις 10 Ιανουαρίου 2020. Έκτοτε, περισσότερα από 2 εκατομμύρια γονιδιώματα έχουν αναλυθεί και δημοσιευθεί, δημιουργώντας μια πολύ λεπτομερή εικόνα για τη μεταβλητότητα του ιού. «Δεν έχει υπάρξει παρόμοιο επίπεδο πληροφορίας στην εξελικτική διαδικασία ενός ιού», δηλώνει ο Dr. Holmes.

Η συντριπτική πλειοψηφία των μεταλλάξεων δεν προσδίδει εξελικτικό πλεονέκτημα στον ιό και ο εντοπισμός αυτών που προσδίδουν πλεονέκτημα δεν είναι εύκολος. Η πιο εντυπωσιακή αλλαγή του SARS-CoV-2 μέχρι σήμερα ήταν η αυξημένη μολυσματικότητά του. Στην αρχή της πανδημίας, ο SARS-CoV-2 εμφάνισε μια μετάλλαξη (D614G) που τον κατέστησε πιο μολυσματικό. Στη συνέχεια, στα τέλη του 2020, εντοπίστηκε το στέλεχος Άλφα που είναι περίπου 50% πιο μεταδοτικό από τα αρχικά και πρόσφατα το Δέλτα που πρωτοεμφανίστηκε στην Ινδία και τώρα κυριαρχεί σε όλη την υφήλιο, είναι επιπλέον 40% έως 60% πιο μεταδοτικό από το Άλφα.

Προβλέποντας το μέλλον

Αν και δεν είναι εύκολο να προβλέψουμε πώς ακριβώς θα εξελιχθεί η μολυσματικότητα, η λοιμοτοξικότητα καθώς και η δυνατότητα διαφυγής του ιού από το ανοσιακό σύστημα τους επόμενους μήνες, παρόλα αυτά μπορούμε να προβλέψουμε ποιοι παράγοντες θα επηρεάσουν αυτήν την εξέλιξη.

Η μία παράμετρος είναι η ανοσία που χτίζεται στην κοινότητα. Από τη μία πλευρά, η ανοσία μειώνει την πιθανότητα μεταδόσεων και επίσης περιορίζει την ανάπτυξη νέων μεταλλάξεων. «Αυτό μεταφράζεται ότι θα εμφανιστούν λιγότερες μεταλλάξεις αν εμβολιάσουμε περισσότερους ανθρώπους", δηλώνει ο Dr. Çevik.

Προς το παρόν βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής, δηλώνει ο Dr. Holmes: Με περισσότερους από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους να έχουν εμβολιαστεί με τουλάχιστον μία δόση και εκατοντάδες εκατομμύρια να έχουν αναρρώσει από τον COVID-19, οι μεταλλάξεις διαφυγής έναντι της υπάρχουσας ανοσίας μπορεί να έχουν πλεονέκτημα επιλογής σε σχέση με εκείνες που αυξάνουν τη μολυσματικότητα του ιού. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με το νέο στέλεχος γρίπης H1N1 που εμφανίστηκε το 2009 και προκάλεσε πανδημία, αναφέρει η Dr. Kölle, εξελικτική βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Emory. Σε μελέτη του 2015 διαπιστώθηκε ότι οι μεταλλάξεις τα πρώτα 2 χρόνια βελτίωσαν την μολυσματικότητα του ιού, ενώ η μετέπειτα εξέλιξη αφορούσε κυρίως την αποφυγή της υπάρχουσας ανοσίας.

Ο εξελικτικός ιολόγος Dr. Andersen υποθέτει ότι ο ιός έχει ακόμα «χώρο» για να αποκτήσει μεγαλύτερη μολυσματικότητα. Το άνω όριο όριο στη μολυσματικότητα των ιών αποτελεί η ιλαρά, η οποία είναι περίπου τρεις φορές πιο μεταδοτική από ό, τι τα στελέχη Δέλτα.

Επίσης, σε μελέτες που αφορούν τη δυνατότητα του ιού να διαφύγει της ανοσίας διαπιστώθηκε ότι χρειάζονται περίπου 20 μεταλλάξεις στην εξωτερική πρωτεΐνη για να διαφύγει σχεδόν πλήρως από την υπάρχουσα ανοσία. Αυτό σημαίνει ότι ο φραγμός για πλήρη διαφυγή είναι υψηλός, λέει ένας από τους συγγραφείς, ο ιολόγος Paul Bieniasz του Πανεπιστημίου Rockefeller. "Αλλά είναι πολύ δύσκολο να κοιτάξουμε μια κρυστάλλινη σφαίρα και να προβλέψουμε αν αυτό είναι εύκολο να συμβεί για τον ιό ή όχι", δήλωσε.

Συμπερασματικά ενώ το μέλλον φαίνεται δύσκολα προβλέψιμο αποτελεί κοινό μυστικό ότι η αύξηση της εμβολιαστικής κάλυψης στον πληθυσμό θα συμβάλει όχι μόνο στον περιορισμό των μεταδόσεων αλλά και στη μείωση της πιθανότητας επιλογής μεταλλαγμένων στελεχών με βελτιωμένα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να καταστήσουν τη διαχείριση της πανδημίας πιο δύσκολη. Το πιο σημαντικό όπλο, συνεπώς, του ανθρώπου για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι το εμβόλιο και αυτό δεν αποτελεί πρόβλεψη αλλά αδιαμφισβήτητο δεδομένο.