Ο FDA εγκρίνει τις δόσεις ενίσχυσης για τα εμβόλια Moderna και Johnson & Johnson

O FDA έδωσε μόλις χτες, το πράσινο φως στις δόσεις ενίσχυσης για τα εμβόλια των εταιρειών Moderna και Johnson & Johnson, τα οποία μπορούν να συνδυαστούν με οποιοδήποτε άλλο εγκεκριμένο εμβόλιο στις ΗΠΑ (Pfizer, Moderna, Johnson & Johnson). Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Πάνος Μαλανδράκης, Γιάννης Ντάνασης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τη σχετική ανακοίνωση. Πιο συγκεκριμένα όσοι έχουν λάβει δύο δόσεις του εμβολίου Moderna μπορούν να λάβουν τρίτη δόση με οποιοδήποτε εμβόλιο, αν πληρούν κάποιο από τα παρακάτω κριτήρια:

· Αν είναι άνω των 65 ετών

· Αν είναι 18 έως 64 ετών αλλά είναι σε κίνδυνο για σοβαρή λοίμωξη COVID-19 λόγω κάποιου υποκείμενου προβλήματος υγείας

· Αν είναι 18 έως 64 αλλά είναι σε αυξημένο κίνδυνο έκθεσης στον ιό (σωφρονιστικά καταστήματα, μονάδες φροντίδας ηλικίας ηλικιωμένων, εργασία στον τομέα της υγείας)

Αυτές είναι οι ίδιες ομάδες για τις οποίες δόθηκε έγκριση για το εμβόλιο της εταιρείας Pfizer το Σεπτέμβρη. Η δόση ενίσχυσης του εμβολίου της εταιρείας Moderna είναι η μισή δόση από την αρχική, τουλάχιστον 6 μήνες μετά τη δεύτερη δόση. Κάποιος που έχει ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους με το εμβόλιο της εταιρείας Moderna μπορεί να λάβει μία δόση ενίσχυσης ακόμα και με Pfizer ή Johnson αν ανήκουν σε κάποια κατηγορία από αυτές.

Όσοι έλαβαν μία δόση του εμβολίου Johnson & Johnson είναι υποψήφιοι για δεύτερη δόση οποιουδήποτε εμβολίου αν είναι άνω των 18 και δύο μήνες μετά τον εμβολιασμό τους. Το γεγονός αυτό αντανακλά τη μειωμένη προστασία που παρέχει η αρχική μία δόση, σε σχέση με τα υπόλοιπα εμβολιαστικά σχήματα. Δεν προτείνεται κάποιος συνδυασμός εμβολίων έναντι κάποιου άλλου. Ωστόσο παρατηρήθηκε ότι όσοι είχαν κάνει μία δόση του εμβολίου Johnson & Johnson και έλαβαν δόση ενίσχυσης με το ίδιο εμβόλιο είχαν πολύ μικρότερη αντισωματική απάντηση σε σχέση με όσους έλαβαν κάποιο mRNA εμβόλιο. Ο λόγος της έγκρισης για οποιονδήποτε διαφορετικό συνδυασμό σχετίζεται με το προφίλ των ανεπιθύμητων ενεργειών που έχουν περιγραφεί για κάθε εμβόλιο. Για παράδειγμα ο FDA έχει ανακοινώσει αυξημένο κίνδυνο για θρόμβωση σε γυναίκες 18 έως 49 ετών. Για το εμβόλιο της εταιρείας Moderna έχει περιγραφεί η σπάνια επιπλοκή της μυοκαρδίτιδας για άνδρες κάτω των 40 ετών και ιδίως στην ηλικιακή ομάδα 18 έως 24. Αντίστοιχες περιπτώσεις έχουν περιγραφεί και το εμβόλιο της εταιρείας Pfizer.

Στις ΗΠΑ σχεδόν 11 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν λάβει μία δόση ενίσχυσης λόγω ανοσοκαταστολής.

Ένας Έλληνας επιστήμονας, πρωτεργάτης στην έρευνα του mRNA που τελικά οδήγησε στην παρασκευή των εμβολίων mRNA κατά του κορωνοϊού

Η ανάπτυξη των εμβολίων mRNA κατά του κορωνοϊού έγινε εφικτή, διότι προηγήθηκαν επί δεκαετίες ερευνητικές προσπάθειες από διάφορους επιστήμονες. Με άλλα λόγια, πριν από το τελικό επίτευγμα υπήρξαν άλλες σημαντικές ανακαλύψεις.

Ο Ομότιμος Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Νικόλαος Κατσιλάμπρος αναφέρει ότι είναι πιθανόν ο πρώτος των πρώτων ερευνητής σε σχέση με αυτό το αντικείμενο να ήταν ο Έλληνας επιστήμονας Γεώργιος Δημητριάδης, ο οποίος δημοσίευσε στο περίφημο, με πολύ υψηλή απήχηση, περιοδικό Nature ( τόμος 274,σ 923-24, 31 Αυγούστου 1978) ένα εξαιρετικά πρωτότυπο άρθρο με τίτλο “Translation of rabbit globin mRNA introduced by liposomes into mouse lymphocytes”. Κατά τη διάρκεια της δημοσίευσης ο Γεώργιος Δημητριάδης εργάζονταν στο National Institute for Research του Λονδίνου.

Προκειμένου να γίνει καταληπτή η πρωτότυπη εργασία του Δημητριάδη υπενθυμίζεται ότι το mRNA είναι υπεύθυνο για τη μεταφορά των γενετικών πληροφοριών από το DNA, που εδρεύει στον πυρήνα του κυττάρου, έξω από τον πυρήνα, σε οργανίδια που συνθέτουν ουσίες με βάση τις πληροφορίες που μεταφέρει το εκάστοτε χ, δεδομένο, mRNA.

Ο Δημητριάδης επέτυχε, μετά από μεγάλες προσπάθειες, να συνενώσει mRNA κυττάρων κουνελιού, που κωδικοποιούν την ουσία σφαιρίνη, με κυστίδια που περιέχουν λίπος , ονόματι λιποσώματα. Αυτή η συνένωση έδωσε τη δυνατότητα στο mRNA να μπορεί να διασπάσει τον «φραγμό» της κυτταρικής μεμβράνης άλλων κυττάρων ώστε να εισέλθει αυτό το «σύμπλεγμα» στο εσωτερικό τους. Στη συνέχεια, ο ερευνητής εισήγαγε με αυτό τον τρόπο το συγκεκριμένο mRNA σε άλλα κύτταρα , λεμφοκύτταρα από σπλήνα ποντικού (που δεν έχουν καμία σχέση με τα κύτταρα προέλευσης του εισαχθέντος σε αυτά mRNA). Το εξαιρετικά ενδιαφέρον ήταν ότι αυτά τα κύτταρα άρχισαν να παράγουν -και αυτά- σφαιρίνη.

Η ανακάλυψη αυτή είναι τεράστιας σημασίας ,διότι η παραγωγή εμβολίων mRNA -και μελλοντικά άλλων ουσιών για άλλες παθήσεις - έχει ως βάση μια παρόμοια τεχνολογία. Βέβαια, απαιτήθηκαν στη συνέχεια και άλλες έρευνες που κλιμακωτά οδήγησαν στα σωτήρια εμβόλια τύπου mRNA.