Βασικά στοιχεία για τις μυοκαρδίτιδες, τις αρρυθμίες και τη νόσηση από COVID-19

Η πανδημία του Covid-19 σύμφωνα με τα περιγραφόμενα των ειδικών της λοιμωξιολογίας και της επιδημιολογίας φαίνεται να υποχωρεί χάρις στη λήψη αποτελεσματικών μέτρων προφύλαξης και καίρια χάρις στην ανάπτυξη της επιθυμητής ανοσοποιητικής υποστήριξης με την ευρεία εφαρμογή των εμβολιασμών οπώς και την ανάπτυξη φυσικής ανοσίας στην έκθεση μεταλλαγμένων στελεχών του ιού. Η αυξημένη θνησιμότητα που χαρακτήρισε τις αρχικές φάσεις εξάπλωσης του ιού ανά την υφήλιο οφείλεται στην ανάπτυξη αναπνευστικής και όχι μόνο ανεπάρκειας στα πλαίσια ενός ταχέως εξελισσόμενου συνδρόμου πολυοργανικής ανεπάρκειας φλεγμονώδους αιτιολογίας. Ο Καθηγητής Καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνος Γκατζούλης αναφέρει ότι όσον αφορά την καρδιά, μια σειρά δυσμενών επιπτώσεων παρατηρήθηκαν στα αγγεία, στο μυοκάρδιο και στο ηλεκτρικό σύστημα αυτής, οδηγώντας σε οξύ έμφραγμα, προχωρημένη καρδιακή ανεπάρκεια ακόμα και αιφνίδιο καρδιακό θάνατο. Η περίπτωση της μυοκαρδίτιδας σε νοσήσαντες από Covid-19 ασθενείς εμφανίστηκε και σαν ξεχωριστή εκδήλωση της νόσησης ανεξάρτητα από την περίπτωση πολυοργανικής ανεπάρκειας που περιγράφηκε προηγούμενα. Η διάγνωση αυτής της απειλητικής για τη ζωή επιπλοκής Covid-19 στηρίζεται σε μια σειρά κλινικοεργαστηριακών παραμέτρων με σαφή διαγνωστική ακρίβεια. Όντας ως μεμωνομένη επιπλοκή νόσησης από Covid-19, η πλειονότητα των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά. Εντούτοις οι μακροχρόνιες επιπτώσεις μιας τέτοιας επιπλοκής, δηλαδή της εμφάνισης μυοκαρδίτιδας από την νόσηση Covid-19 απαιτούν περιοδική παρακολούθηση για το ενδεχόμενο ανάπτυξης μιας μορφής καρδιακής ανεπάρκειας που χαρακτηρίζεται διατατική μυοκαρδιοπάθεια. Η πιθανότητα να εμφανιστεί μια αντίστοιχη μορφή μυοκαρδίτιδας σε υγιή άτομα του πληθυσμού που έχουν εμβολιαστεί είναι εξαιρετικά χαμηλή αλλά όχι ανύπαρκτη. Το αισιόδοξο σε αυτό το ενδεχόμενο είναι οτι αντίθετα με την κλινική μυοκαρδίτιδα που εμφανίζεται στη νόσηση, η εμφάνιση μυοκαρδίτιδας μετά τον εμβολιασμό είναι καλοήθους πρόγνωσης και αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά ακόμη και αν χρειαστεί βραχυχρόνια νοσηλεία. Από ετών υποψιαζόμαστε οτι ένα ικανό ποσοστό των αποκαλούμενων αγνώστου αιτιολογίας ή ιδιοπαθων υπερκοιλιακών ή κοιλιακών αρρυθμίων οφείλεται σε μη αναγνωρισμένα επεισόδια ασυμπτωματικής μυοκαρδίτιδας λόγω κάποιας ιογενούς ή μικροβιακής λοίμωξης στο παρελθόν. Είναι γεγονός οτι η εμφάνιση τέτοιων αρρυθμιών στο γενικό πλυθησμό ιδιαίτερα νεαρών συνανθρώπων μας εγείρει ανησυχίες για τη μακροχρόνια πρόγνωση αυτών. Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί οτι σήμερα είμαστε στη θέση να εντοπίσουμε εκείνους τους λίγους ασθενείς με τέτοιες αρρυθμίες που διατρέχουν κίνδυνο όταν εφαρμοστεί μια εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αυτών, λαμβάνοντας υπόψη αναίμακτες εξετάσεις και δεδομένα από το ιστορικό, το ηλεκτροκαρδιογράφημα, το υπέρηχοκαρδιογράφημα, ή ακόμη και τη μαγνητική τομογραφία καρδιάς, σε ελάχιστες δε περιπτώσεις καταφεύγοντας σε επεμβατικές εξεταστικές μεθόδους στο ηλεκτροφυσιολογικό εργαστήριο.

45 λεπτά περπάτημα την ημέρα μπορούν να μας χαρίσουν περισσότερα χρόνια ζωής

Μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο έγκριτο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Circulation, αξιολόγησε τη συσχέτιση μεταξύ του χρόνου και της έντασης της μακροχρόνιας σωματικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο και της θνησιμότητας από κάθε αιτία.

Οι Ιατροί και Καθηγητές, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής, Θεραπευτική Κλινική, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ), Σταυρούλα (Λίνα) Πάσχου (Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας, Θεραπευτική Κλινική, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ) και Κωνσταντίνος Στρατάκης (Καθηγητής Γενετικής, Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας, NIH, ΗΠΑ, Διευθυντής Γενετικής ΙΤΕ και Διευθύνων Επιστημονικός Σύμβουλος ELPEN) συνοψίζουν τα κύρια σημεία της μελέτης αυτής.

https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.121.058162

Αναλύθηκαν στοιχεία από 116.221 ανθρώπους στις ΗΠΑ μεταξύ 1988 και 2018. Η λεπτομερής αυτό-αναφερόμενη σωματική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο αξιολογήθηκε με ένα επικυρωμένο ερωτηματολόγιο, το οποίο επαναλήφθηκε ως και 15 φορές κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Με τη χρήση αξιόπιστων στατιστικών μεθόδων προέκυψε η εκτίμηση σχετικών κινδύνων.

Κατά τη διάρκεια της 30ετούς παρακολούθησης εντοπίστηκαν 47.596 θάνατοι. Τα άτομα που έκαναν έντονης έντασης σωματική δραστηριότητα μακροπρόθεσμα για 75-149 λεπτά/εβδομάδα έναντι εκείνων που δεν έκαναν είχαν 19% χαμηλότερη θνησιμότητα από όλες τις αιτίες, 21% χαμηλότερη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα και 15% χαμηλότερη θνησιμότητα από μη καρδιαγγειακή νόσο (όπως καρκίνο). Τα άτομα που έκαναν μέτριας έντασης σωματική δραστηριότητα μακροπρόθεσμα στον ελεύθερο χρόνο τους για 150-299 λεπτά/εβδομάδα είχαν ομοίως χαμηλότερη θνησιμότητα, συγκεκριμένα από 19% έως 25% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από κάθε αιτία, καρδιαγγειακή νόσο και μη καρδιαγγειακή νόσο.

Οι συμμετέχοντες που ανέφεραν 2 ως 4 φορές χρονικά περισσότερη έντονης έντασης άσκηση (150-299 λεπτά/εβδομάδα) ή μέτριας έντασης άσκηση (300-599 λεπτά/εβδομάδα) εμφάνισαν 2% ως 4% και 3% ως 13% χαμηλότερη θνησιμότητα, αντίστοιχα. Τα υψηλότερα επίπεδα δεν έδειξαν σαφώς περαιτέρω χαμηλότερη θνησιμότητα ή βλάβη από κάθε αιτία, καρδιαγγειακή νόσο και μη καρδιαγγειακή νόσο (όπως καρκίνο). Οι ερευνητές κατέληξαν ότι η μέγιστη συσχέτιση με τη χαμηλότερη θνησιμότητα επιτεύχθηκε εκτελώντας 150 ως 300 λεπτά/εβδομάδα έντονης έντασης άσκηση ή 300 ως 600 λεπτά/εβδομάδα μέτριας έντασης άσκηση στον ελεύθερο χρόνο ή ισοδύναμο συνδυασμό και των δύο.

Η μελέτη αυτή είναι πολύ σημαντική, γιατί προέρχεται από 30ετή προοπτική παρακολούθηση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Καταδεικνύει με απλά λόγια ότι ακόμη και 45 λεπτά μέτριας άσκησης, όπως γρήγορο περπάτημα, την ημέρα μπορούν να μας χαρίσουν περισσότερα και καλύτερα χρόνια ζωής.

Επίσης δημοσιεύτηκε σε: