Τα τελευταία χρόνια η ανοσοθεραπεία με τη μορφή των αντι-PDl και αντι-PD-Ll αντισωμάτων έχει αποδείξει σημαντική αποτελεσματικότατα στον μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα. Συνέπεια αυτού, ανοσοθεραπευτικά φάρμακα (pembrolizumab, nivolumab, durvalumab κ.λπ.) είναι εγκεκριμένα είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία στη μεταστατική νόσο, αλλά και ως θεραπεία συντήρησης έπειτα από χημειοακτινοθεραπεία στην τοπικά προχωρημένη ανεγχείρητη νόσο. Όλες οι μελέτες που έχουν δώσει έγκριση στα φάρμακα αυτά έχουν δείξει όφελος στις ανταποκρίσεις της νόσου αλλά και τη συνολική επιβίωση με ευνοϊκό μάλιστα προφίλ ασφάλειας. Είναι γνωστό ότι οι ασθενείς με τοπική νόσο που χειρουργούνται έχουν σημαντική πιθανότητα να υποτροπιάσουν παρά τη λήψη επικουρικής χημειοθεραπείας που είναι σήμερα η καθιερωμένη αγωγή σε αυτά τα στάδια της νόσου. Για τον λόγο αυτό η ανοσοθεραπεία δοκιμάζεται πλέον ως αγωγή πριν από το χειρουργείο (προεγχειρητική αγωγή) σε ασθενείς με τοπική εξαιρέσιμη νόσο.
